Brak czasu...

No właśnie, ostatnio brak czasu, jakieś kolokwia, bieganie za prezentami, a jeszcze cała masa zajęć czeka. Mnóstwo sprzątania i gotowania przede wszystkim :) z tego względu nie mam czasu zupełnie na nic. Pokażę Wam jednak to, co udało mi się stworzyć (a właściwie napocząć).

Na zdjęciu  powyżej: wieczko pudełka, zaczęte oj, chyba w wakacje nawet. Dlaczego tak się z nim grzebię? Bo jest niesamowicie ciężkie, duże i targać go do akademika nie będę :) co prawda nie jest skończone, jedynie zewnętrzna część wieczka zdaje się zbliżać ku końcowi wszelkich prac kosmetycznych. Samo pudełko zrobione jest z jakiejś grubej, brzydkiej sklejki. Znalazłam je gdzieś na strychu w domu. Oklejone było przedziwną ceratą - wcześniej to było pudełko po sztućcach. Wyrzuciłam z niego przegródki, oderwałam materiał nieznanego pochodzenia, wyczyściłam, no i zaczęła się zabawa. Wymyśliłam, że takie zostać nie może a i pomalowanie pudełka nie ukryje jego stanu. W ruch poszły zapałeczki, a jakże! Ile? Nie mam zielonego pojęcia, stwierdzam jednak, że duuuużo. I pudełko czekało jakieś dwa miesiące... 

Potem już patrzeć nie mogłam jak tak leży pod regałem i na mnie patrzy. Jednym słowem - dojrzało. Trzeba było się nim zająć. Wyciągnęłam papier ścierny, mocno przetarłam nierówności ale czegoś mi na nim brakowało. Postanowiłam wypalić jakieś wzorki. Potem się naoglądałam Waszych prac dekupażowych i musiałam dodać coś jeszcze. Może przekombinowane, może nie, mi się podoba.

Widać, że raczkuję w decu, to moje drugie spotkanie z tą techniką. Tym razem miałam dostęp do farb akrylowych. Nie da się ukryć - do decu niezastąpione. Nic się nie rozmazuje i szybko schnie. Potem tylko lakier i gotowe :)

Uczę się też szydełkować, wszyscy robią serwetki, śnieżynki i inne cuda. Podpatrzyłam jak mama dzierga podstawki dla brata, spróbowałam. Oto co wypociłam:

Pierwsza podstawka - kordonek podkradziony mamie, druga - mulina.

Pozdrawiam!