Spotkanie z Łucznikiem - etap I: zawiązanie znajomości / Seriale

Dzisiejszym tematem  nr 1 będzie szydełkowa torba, którą to poczyniłam w ramach wspólnego dziergania na Forum Pracownia. O ile z szydełkiem radzę sobie już całkiem całkiem, to zrobienie podszewki do takiej torby okazało się nie lada wyzwaniem... Pamiętając jakie koślawe ubranka robiłam dla lalek jeszcze będąc dzieckiem zrezygnowałam z ręcznego szycia. Podszewka po prostu musiała być uszyta na maszynie i koniec. Taa, tylko czemu nikt mi nie powiedział, że to takie trudne? :D Część szydełkową skończyłam w czwartek, dnia następnego zaczęłam przeszukiwać domowe szafy w celu znalezienia jakiegoś ciekawego materiału nadającego się na podszewkę. Trafiłam na koszulę w kolorze brudnego ekri i pobiegłam z nią do mamy, aby zweryfikować, czy za koszulą ktoś będzie tęsknił...:

Ja: - Mama, co to za koszula? Mogę pociąć?
Mama: - ... pokaż... a nie wiem...

Tyle mi wystarczyło :D nikt za koszulą nie tęsknił multum lat i tęsknić nie będzie ;D Pocięłam koszulkę na kawałeczki, fajnie szło, gładko, bez problemów. Gorzej było już z szyciem. Zasiadłam do maszyny i zaczęły się pierwsze schody... Jak właściwie nawlec nitkę i przez ile otworków wiedziałam, wiedziałam też, że na bębenku musi być nitka i że dobrze jest ją wywlec :D no ale nie wiedziałam jak. Po 30 próbie wydobycia nitki jakoś się udało (wylazła mi chyba przypadkiem ;D) no i zaczęłam kręcić kółeczkiem (nie znam nazwy części maszyny, to stary Łucznik z napędem na dwie nogi ;D). Fajnie było, ale maszyna zamiast zabierać ode mnie materiał to mi go przyciągała... :D były chwile zwątpienia, kilka niecenzuralnych słów... następnego dnia poszłam po radę do mamy:

Ja: - Mama, czemu ta maszyna mi przyciąga materiał?
Mama: - Jak to przyciąga?
Ja: - No tak, zamiast zabierać to do mnie ciągnie!
Mama po chwili zadumy: - A w którą stronę kręcisz kółkiem?

I wszystko jasne... :D uśmiałam się z nią, znaczy ona ze mnie a ja z siebie :D potem było już w miarę łatwo. Oto co mi wyszło (szyjące babeczki proszę o wyrozumiałość):

Torba jest dość pojemna, co prawda zmieści A4, ale z wielkimi bólami. W środku nie ma żadnych przegródek, bo po prostu ich nie lubię. Mimo braku usztywnienia spodniej części jest dość sztywna i fajnie się układa. Mam świadomość, że brakuje jej zamknięcia... miał być zameczek, ale jego jakieś sensowne ulokowanie mnie przerosło :) widocznie nie można mieć wszystkiego na początku. Zdecydowałam, że przy czasie dodam do niej po prostu szydełkową klapę :)

******************

Podczas przeszukiwania szaf znalazłam coś super :) zobaczcie:

Piękna stara chusta, noo, kupna, ale jaka zwiewna i mięciutka :) podobno z wielbłądziej wełny (to wielbłądy też golą? :D) ma ponad 20 lat :) teraz MOJA :)

***********************

I jeszcze na koniec o serialach :) NIkiTKA zaprosiła mnie do zabawy. Oto logo:

Rozpisywać się długo nie będę po prostu nie oglądam teraz wielu seriali :) ale ulubiony to "Przyjaciele", nie ma takiego tygodnia, żebym nie obejrzała kilku odc. ;) lubię ten lekki humor i zabawne sytuacje. Większość z Was już się w to bawiła, więc zaproszę trzy osoby:

1. Ewelinę

2. Agnieszkę

3. Beatkę

*****************

Na dziś to wszystko, pozdrawiam! :)